Panorama Tornooi 2017 / Dagkrant 1
12/08/2017 - 16:05
Het Panorama tornooi met haar 473 inschrijvingen begon op de openingsdag vrijdag 11 augustus 2017 met slechts 18 partijen. Onder een dreigende, grijze hemel lagen zware speelvelden te wachten op de eerste tornooispelers. Toch konden de matchen buiten doorgaan als gepland. Een geroutineerde wedstrijdtafel onder leiding van Els Dumon en Colin Walker bijgestaan door Leo, Dieter en Patrick zullen eens te meer instaan voor het goede verloop van de wedstrijden de komende 10-daagse. We voorzien een regenachtig eerste weekend met opklaringen van maandag tot woensdag (24°C) waarna het einde van de week weer nat en frisser (19°C) wordt. Voorlopig verstoren nog wat donkere wolken aan de horizon, de blauwe lucht van Panorama.
Wetten van de diagonaal
Als we spreken van zware velden, spreken we van het belang en dominantie van de diagonaal. Vooral na enige tijd (set 2), met zwaarder wordende ballen is het niet evident om het speelveld via een sterke, splijtende langs-de-lijn-versnelling open te breken. Een prachtmatch tussen Dieter De Kock (B0) en Jarne Sterckx (B+2/6) bracht een schitterende oppositie. Dieter’s geduld en fysieke doorzetting in de diagonaal hield stand tot 5/5 in de 3de set. Achteraf vertelde Jarne dat de teruglopende lengte van Dieter’s diagonaal hem toeliet de wedstrijd vanaf set 2 in handen te kunnen nemen en terreinwinst te boeken. Jarne speelde een krachtigere diagonaal en brak zo door Dieter’s verweer. We kijken alvast uit naar Jarne’s vervolg. Jarne- Dieter: 3/6,6/3,7/5.
Wapens zijn niet alles
Tennis veranderde aanzienlijk de afgelopen decennia. In de jaren ’70 werden eindeloze rally’s op gravel gespeeld en het foutloos spelen werd op handen gedragen. Het speelveld was lang en rechthoekig en diep spelen dé kunst. De moderne speler gebruikt echter veel meer de korte cross en iemand die het speelveld vierkant kan maken wordt ontegensprekelijk gezien als de betere speler. Op voorwaarde dat hij regelmatig blijft. Matija Relic heeft uitgesproken wapens ter beschikking en neemt hier bovenop de bal vroeg. Zijn forehand en service zijn bijzonder krachtig maar Andy Van Tolhuysen zette hier een onvervalste, diepe regelmaat tegenover. Versmachtende lengte in schitterend uitgeslagen bewegingen. Het bilan: 6/2,6/3 voor Andy. Zou Andy naar Borg, Vilas en Wilander hebben gekeken op Youtube?
Orde in de chaos
Je traint jarenlang intensief en verwerft fantastische slagen en na een seizoen van tornooien heb je zicht op jezelf als tennisser: je spel klopt. Maar tennis is een vreselijk en meedogenloos spel, want als je even nalaat regelmatig te trainen of voldoende matchen te spelen kan je al het opgebouwde vertrouwen en inzicht verliezen: je puzzel klopt dan niet meer. Guillaume Van Lint (B0) is zo’n puzzel van 3000 stukjes, die als hij alle stukjes op zijn plaats heeft, een prachtige en sterke speler is. Zijn tegenstander David Van Moer (B-4/6) speelt hier ieder jaar uitzonderlijk tennis. Als de puzzel klopt voor de ene betekent dit bijna altijd een afbrokkelende puzzel voor de tegenstander. Set 2 stond in dit teken waarbij David niets slecht kon doen. Hij was volkomen in de zone. Guillaume daarentegen kreeg zijn stukjes niet juist gelegd. Teveel variatie en verandering. Maar geen erg. Guillaume moet trainen en matchen en dan vindt hij opnieuw zijn spel en vertrouwen terug. David wint met 7/5,6/0.
De eeuwig onder-geklasseerde
In een wereld waar iedereen op zijn juiste waarde zou gerangschikt zijn, zouden de tabellen er heel anders uitzien. De opkomst en het succes van Padel heeft voor een groot stuk te maken met dit ontbreken van een afgebakend kader. Waar de klassementen een ondergeschikte rol spelen kan de aandacht gaan naar het spel, vrij en ongedwongen. Soms vinden we zo iemand ook terug op een tennistornooi. Michel Maisin is zo iemand, die gewoon geniet van een aangename tennispartij. Hij speelde echter weinig tornooien waardoor zijn klassement zijn spelniveau allerminst weerspiegelt. Dit leverde een mooie derby tussen Panorama (Michel) en De Jonge Wingerd (Alex Stroobants eveneens onder-geklasseerd) op. De ervaren Alex Stroobants moest telkens het begin van de set aan Michel afstaan maar haalde het telkens op het einde van de set met aantrekkelijk tennis aan beide kanten. Het was één van die matchen, die een tornooi kleur geeft.
De onzichtbare winst
Elke match weer treden twee spelers aan met verwachtingen, hoop, plan een vaardigheden. De mooiste wedstrijden geven zich niet snel gewonnen. Ze verbergen hun geheimen. Met een derde set apotheose of bloedstollend kantelmoment vol drama. Achteraf brengt de nabespreking soms opheldering of interessante insight. Wij toeschouwers en tornooi-organisatie hopen alvast dat we een heleboel wedstrijden krijgen waarbij de matchbal daar plots is… ons verrast, om het verhaal definitief af te ronden.