Panorama Tornooi 2017 / Dagkrant 3
14/08/2017 - 14:46
Zon op Zondag. In België is de aanwezigheid van de zon in de zomer geen zekerheid. Een tornooi-organisatie controleert de weersvoorspelling en buienradar nauwgezet en is afhankelijk van de weergoden. Een Belg is hierdoor ook vaak voorzichtig, hoopvol en bescheiden van aard. Want je weet maar nooit. Het kan snel keren waardoor veranderlijkheid, aanpassing én vooral creativiteit onze eigenheid bepalen. Allemaal elementen die terugkeren in het tennisspel. We hopen, passen aan, sommigen zijn voorzichtig en bescheiden, waar anderen zichzelf ‘doordacht’ corrigeren en meer risico nemen. De interne strijd en dialoog maakt ons beter. Autocorrectie ligt aan de basis van elke gewonnen match. Daarom stel ik voor dat we het Belgische klimaat bedanken omdat het er voor gezorgd heeft dat we de mooie dingen des levens niet lichtzinnig opvatten en vanzelfsprekend vinden. Nothing is for granted in Belgium.
Waar Bijgeloof Stopt en Ritueel Begint
Vanaf het ogenblik dat op een club de omstandigheden en de velden elk een eigen karakter hebben begint reeds voor de aanvang van de match ons tennisbrein te werken. Speculatie doet haar intrede en voorkeur volgt. Wie op Lovanium gaat spelen, hoog boven Leuven, houdt rekening met de zijdelingse wind. Wie op Park Vilvoorde speelt met vochtig weer rekent op een lagere bots. Wie op de Jonge Wingerd voor het cafetaria speelt, neemt zijn oordopjes mee in zijn tenniszak, want daar kan de ambiance en het drinkgelag de concentratie wel is overstemmen. Ook in Panorama hebben zowat alle banen hun geheimen. Mark Sheik (sterkhouder van de nationale interclub) zwoer bij de banen 1,2 en 3, waar de bal mooi en snel kan doorglijden. Ook Patrick De Kock speelt steevast zijn belangrijke matchen op 2 en 3 waar hij zich nog meer thuis voelt dan thuis. Stemmen zeggen dan: ‘het is allemaal bijgeloof’. Wij tennissers weten beter. Het is het bijzonder belangrijke domein van onze geest waar zeer veel woorden worden voor bedacht als mindsetting, focus, visualiseren, in de zone komen,… . Onze geest werkt nu als een computer. Het voegt tientallen elementen en details toe aan onze klassieke zintuigen en oog-hand-coördinatie. We spelen inderdaad plots beter op dit veld. Het bijgeloof werd ritueel.
Girls on Top
Wat een schitterende combinatie: de zon en dameswedstrijden. We zagen een reeks klassiekers de revue passeren. Linka Van Assche speelde twee partijen vandaag. Waar ze bij de eerste match een les kreeg in slagvastheid en realistisch tennis van Kato Wildiers (C30/2) en 6/0,6/1 verloor, kon ze de tweede partij na enkele uurtjes zelfreflectie veel rustiger en opbouwend spelen tegen Alix Hill(C30/4) en zo de winst behalen na een bijzonder bevochten wedstrijd met 4/6,6/3,6/4. Ook Kris Vandenwayenberg (C30/2) won 6/1,6/4 van Kristien Clauwers (C30/3). De zusters Swaelens speelden alle twee en Fanny haalde het met 6/4,6/2 in Dames 25/3 terwijl haar zus in Dames 5 de duimen diende te leggen tegen de indrukwekkende Steffi De Vos. Steffi won met 6/1,6/0 en is meteen een kanshebber in deze damesreeks. Caroline God (C30/2) won moeizaam zei ze na afloop van Sandra Casier (C30/3) na een uiterst pittige partij met de nodige tactische wendingen met 6/2,4/6,6/1. Een andere kanjer werd gespeeld door Sylvie Ronval, die Inge Devos uiteindelijk versloeg met 6/4,4/6,6/1 na een slopende wedstrijd. Bravo Sylvie! ’s Avonds werden we nog getrakteerd op een supermatch tussen Myriam Taymans en Britt De Maeseneer. Britt won 7/5,6/4 maar Myriam had haar voor ieder punt laten knokken. Een welverdiende zege. Na afloop van hun match, die door Julienne Lemmens(C30/3) met 6/3,6/4 werd gewonnen tegen Annelies De Cupere (C30/3), kruiste ik beide dames hun pad op het terras met extravagante alcoholische dranken. Zij genoten duidelijk na van hun match,… zoals het hoort. Proficiat Dames!
Is er iets Mooier?
Ik zat te kijken naar een juweel van een wedstrijd tussen Arnaud Soyez (C15/5) (jaja, diezelfde) en Florian Goethals (C15/3). Gewonnen door Arnaud na alweer een uitputtingsslag met 4/6,6/3,6/4. Gisteren zei ik nog aan Arnaud. Mañana is een andere dag, een nieuw begin. Na de strijd voor het vermijden van een counter volgt vaak de beloning van de perfo. En dacht . Is er iets mooier? Ik zag Marinus Jelle en Kenzo Vermeesch 6/7(8), 6/4,6/2 en ’s avonds Danny Boels en Ruben Renard 4/6,7/5,6/4 zeiknat van het veld kruipen. Maar voldaan en kinderlijk gelukkig want ‘We Are Warriors’ lag op hun lippen. Ik zag twee kennissen, vrienden worden op terrein 2. Eddy De Schrijver en Yves Vermeersch hadden na de 7/5, 3/6,6/3 niet enkel respect voor elkaar maar er was iets moois tussen hen gegroeid die afgelopen 150 minuten. Ik zag Andres Callaert vechten tot de laatste bal tegen Thomas Maurin 4/6,6/3,7/6(5) en nooit toegeven aan de gemakkelijke vertraging van het spel. Maar te blijven gaan voor Jouw Spel-Jouw Slagen. Bravo Andres, je zal nog veel matchen winnen op Jouw Manier! Ik zag de dubbelkoning Sven Van Aersschot zijn kroon aan kant leggen om met opgestroopte mouwen Thibault Moriau van zich af te houden in een adembenemende tweede set: 6/1,7/6(5). En natuurlijk heb ik genoten van Michel Moreno die het vuur aan de schenen heeft gelegd van de criteriumleider Filip Laermans: 1/6,6/2,6/3. En op zijn typische wijze, met open gelaat en uitgestrekte hand, zijn hoofd een kwartdraai links geeft en zegt ‘Aaah, oui, j’ ai failli flirté’
Is er iets mooier dan op een zonovergoten terras van een tennisclub te zitten in goed gezelschap met op de achtergrond niets meer of minder dan het geluid van Bal en Besnaring?
Leo
Een meer als terechte vaststelling, gestaafd door hard cijfermateriaal, van assistent wedstrijdtafel Leo, was dat normaal gezien de scores pas naar het einde van een tornooi spannender worden door het naar elkaar toegroeien van het tennisniveau. Leo constateerde dat dit Panorama-tornooi er een opvallende reeks van matchen naar drie sets ging of eindigden met een nagelbijtende climax. De spelers in de reeksen zitten dus mooi op hetzelfde niveau. Er wordt dus van dag 1 gestreden en gebikkeld voor een plaats in de volgende ronde. Laten we dit zien als een welkom geschenk, want waar iemand vaak met de staart tussen de benen richting parking en huis vertrekt na een strenge score, blijft men uit principe na een lange, boeiende partij, ook langer hangen. Wat gaat er trouwens boven een nabespreking bij pot en pint?