Panorama Tornooi 2017 / Dagkrant 7
19/08/2017 - 18:12
Sofie Oyen. Als de Belgen op het einde van hun leven de uren zouden terugkrijgen die zij over het weer hebben lopen zagen dan zou ieder van hen nog een mooie wereldreis kunnen maken. Het KMI werd eens te meer op het verkeerde been gezet en deed mij denken aan de warrige voorspellingen “onder-thermometer-Gut” van Armand Pien zaliger. In elk geval werd het Pano-tornooi getroffen vanaf 16u30 door hevige regenval, die aanhield tot laat s ’avonds, en gelukkig voor ons kon de wedstrijd met veel beziens van vooral de Panorama-jongens tussen Sofie Oyen en Van De Peer Vicky in Dames 1 (gewonnen door Sofie met 6-1,7-5) nog net worden afgespeeld op terrein 12. Het was trouwens een briljant vertoon van Sofie Oyen, die wij meer als erkentelijk zijn ons tornooi te sieren en versieren met haar elegante verschijning en magistraal tennis. We waren allemaal heel even in de tennis-hemel. Bedankt Sofie!
De Wraak en Toorn van Veld 2
Ieder tornooi opnieuw ontpopt een veld zich tot wraakengel. Op Dag 7 was dit terrein 2. Toen Martin Vosswinkel in zijn ¼ Finale het veld betrad om zijn B-15/2 Ranking tegen Nico De Groof veilig te stellen, had hij geen flauw vermoeden welk een onwaarschijnlijk scenario de tennisgoden hadden bedacht. Martin Vosswinkel, de man met de ijzeren hand en onwrikbare slagvastheid, die de laatste 25jaar het Vlaams-Brabantse Heren 1 tennis vorm gaf, verloor de eerste set na een 4-1 voorsprong. Dit was nooit gezien. Hij liep er een half uur geslagen bij maar riep in het begin van de tweede set enkele ballen op en bij het omdraaien had zijn gezicht een vuurrode glans, zijn haar stond nu recht en enkele duivelse verwensingen ontglipten nog net aan zijn lippen. De kentering was een feit. En als een bezetene zette hij Nico nu zonder moment van rust aan het lopen met zijn precieze en loodzware slagen. Hier was geen tenniskruid tegen opgewassen. Martin werd een wraakengel, die vergat dat hij 45+j oud was en de benen niet meer had voor dit spel. Maar eens te meer verwezenlijkte hij wat ondenkbaar is. Hij haalde verwoestend uit in de 2de en 3de en won 4-6,6-1,6-1.
Maar dit veld had nog niet genoeg bloed gezogen uit de op papier huizen hoge favorieten. Eénzelfde lot zou nu ook onze eigenste, publiekslieveling Laurent ondergaan. Michael Maes sprak voor de match de heilige woorden uit ‘ik heb niks te verliezen’ en ontgrendelde the Spell ‘PROTEGO MAXIMA’ hierdoor op veld 2. Hij was vanaf dat ogenblik een ‘UNTOUCHABLE’ geworden, een golfbreker waar Laurent zijn aanvalsgolven en tanden op stukbraken. En na de eerste set te hebben verloren in tiebreak met 6-7(5) en toen Laurent zijn sierlijk-grote lichaam, log en vermoeid oogde, trok hij zich terug. Hij zocht en vond in het drankendepot ‘A GREATER AND BIGGER EVIL’, want ruim 2 uur na Martin, vond ook hij een bovenmenselijke krachtbron uit het niets en won vlot met 6-7,6-1,6-1. We hadden namelijk te maken gekregen met de beschermheilige/EXPECTO PATRONUM van alle A’s en ex A-Spelers. Als ‘The Light of Elendil’ scheen heel even een scherp licht boven het terrein 2 na de wedstrijd. De ontketende toorn, bezwering en toverspreuk verdween nu en maakte plaats voor nabespreking en drinkgelag
Andere Wapenfeiten van Dag 7
Caroline God hield Veerle De Decker af in Dames 35/2 met lengte en precisie eerst en slice en regelmaat ter ondersteuning: 6-0,6-4. Stanislas Dumont werd uit een diepe winterslaap wakker om te beseffen dat hij een fantastische tennisser is. Deze nuchtere vaststelling kostte Lars Vertenten zijn finaleplaats. Stan: 6-1,6-1. Bravo Stan, vergeet niet wat je allemaal kan! Een hoogtepunt kwam er op Terrein 7 op Dag 7 en bracht een onnoemelijk mooie match tussen Iyan Cressens en Eki Van Assche in jongens 15/2. Iyan’s trainer en welbekende Cedric Dhaenens kreeg deze week al vanuit verschillende hoek zeer lovende kritiek voor zijn trainerscapaciteiten en mag erg tevreden zijn over Iyan. 3-6,6-4,6-2. Beauty! Lola, Bo, Luca, en Pierre-Antoine stoten door naar ½ Finales. Goed Gespeeld!
Sylvie Ronval alweer na ruim 2 uur in Dames 5, won tegen Kimberley Michiels met 4-6,6-4,6-4. Nicolas De Plaen versloeg Steve Van Guyse in Heren 1 met 6-1,6-1 en Pierre Godfroid speelde 6-0,6-2 bij elkaar tegen André Frédéric in Heren 35/1. Om 18 uur begonnen een reeks zeer spannende partijen waarvan Eddy De Schrijver kon winnen tegen Johan Vanden Wijngaert (C30/2) met 6-3,1-6,6-3 en zo een mooie performance neerzette. Jammer genoeg verloor Myriam Taymans een epische wedstrijd tegen Cao Hong met 7-5,0-6,7-6(8). Maar dit was in elk geval de match die de tennisbar liet sidderen van emotie.
VLOT maar NIET ONGEMERKT gingen Kevin Oyen (jongens 15/3), Yarno Van Zuylen (jongens 13/3), Robbe Vereecke (jongens 13/2), Matteo Butera (jongens 13/3), Helena Heremans (meisjes 13/2), Luis Van Den Eynde (jongens 15/2), Matija Relic (Heren 5), Tristan Winters (Heren 3), Vanessa Crochet (Dames 35/3), Nicolas Stroobants (Heren 5), Maxime Dirickx (Heren 6), en Jarne Sterckx (Heren 3) door naar de ½ Finales.
Ann Callens won even voorbij middernacht in een uiterst spannende match tegen Lieve Hermans met 6-4,7-5. Ann was al erg vroeg voor het werk naar Engeland vertrokken om ‘s avonds rechtstreeks door te rijden naar Panorama waar ze pas om 22u30 op het veld stapten. Het was een zeer goede wedstrijd. Proficiat Dames voor jullie geduld en doorzettingsvermogen!
Op een Steenworp : Het Verhaal van Scott
“Nee, dank u,… geen foto van deze match”, waren de woorden van Bram De Winne na afloop van zijn wedstrijd, die hij verloor tegen de bijzonder sterke Felix Poot met 3-6,7-6,6-1. En ik begrijp hem. Hij wou niet later geconfronteerd worden met deze schadelijke herinnering, aan dit falen. De tenniswonde meteen na een match verdraagt geen onmiddellijke verzorging. Zij moet zuurstof en tijd krijgen om te helen. Iedereen zegt altijd tegen jeugdspelers: ‘tennis is een mooi spel’. Niets is minder waar. Tennis is een wreed spel. Daarom is het juist vandaag zo belangrijk om te tennissen. Om je te harden voor het leven. Toen R.F. Scott vertrok in 1912 naar de Zuidpool wist hij niet dat hij er enkele maanden later zou doodvriezen met zijn crew op 500m van het basiskamp. En nog veel minder dat zijn aartsrivaal Roald Amundsen hem 35 dagen voor zou zijn op de Pool. Scott sneuvelde op een steenworp van glorie en onsterfelijkheid. En dit zelfde lot trof Bram De Winne, die na 6-3 en 5-2 te hebben voorgestaan en domineerde geen R kon toevoegen aan zijn naam en zichzelf tot DE WINNE(R) kon uitroepen. Maar jammer genoeg brengt in ons (tennis) leven vaak slechts één ding verder dan een duur-verdiende overwinning, en dat is een verhelderende nederlaag. Hier kom je sterker uit Bram. Je bent een beetje gestorven maar je bent niet dood.
ISI EN IDA
Geen Pano-tornooi is compleet zonder bezoek van Isi en Ida. Deze figuurlijke zwaargewichten van het Vlaams-Brabantse tennisgebeuren hebben een respectabele leeftijd bereikt. Toch belet het hun nimmer om ons tornooi en voornamelijk onze gereputeerde wedstrijdtafel van vrienden een cordiaal en respectvol bezoek te brengen. In de tweede ruimte achter de tabellen bij Els, Kiki en Colin vinden innige momenten en prachtige gesprekken plaats bij taart en druivenextract. Isi’s stem gonsde gisteravond weer als een klok boven iederéén uit. Ik verwachtte ieder ogenblik een ‘OUT’-call van hem te horen maar die kwam er niet. Want Ida en Isi zijn niet oud, zij zijn tijdloos en onmisbaar. Zij geven hun zegen.